Rincón de la Vieja - Isla de Ometepe

Vanmorgen om 8 uur vertrokken naar de grens. Om 9:20 uur waren we daar. Eerst weer een douane formuliertje invullen. Vervolgens in de rij, daar deden we denk ik een uurtje over! Dat is wel wat anders dan in Europa. Maar we zijn er nog niet. Je moest je bagage denk ik 500 m sjouwen naar het volgende loket, daar moesten we wéér een douane formuliertje invullen...mijn paspoortnummer ken ik bijna uit mijn hoofd. Vervolgens weer in de rij voor een paar stempels. Weer een uurtje later waren we daar klaar. Even Costaricaanse colonnes wisselen voor Nicaraguaanse cordoba bij zo'n straatwisselaar. Ben ik daar ook vanaf! 300 m verderop staat onze nieuwe bus met nieuwe chauffeur (Erbin). Voordat we de bus instappen, moeten we weer onze paspoorten laten zien. Doet die Nicaraguaanse douanebeamte moeilijk bij mijn paspoort! Volgens hem is mijn paspoort niet lang genoeg geldig, maar dat klopt niet, het is nog geldig tot september. Dat maakt Patrick hem ook duidelijk, en toen was het goed. Kon ik gelukkig toch nog mee. Dus na denk ik 2,5 uur waren de grens over. Nu rijden we naar de boot om naar Isla Ometepe te varen. Isla Ometepe bestaat uit 2 vulkanen die tegen elkaar gegroeid zijn. Onderweg naar het eiland zien we tientallen windmolens, dat had ik niet verwacht. Verder zien de huizen er wel een stuk armoediger uit als in Costa Rica. Meer met golfplaten daken.
We stoppen in Rivas om cordobas te pinnen. En om te lunchen. Ik had een broodje met ham erin en wat kaas erop, een bladerdeeg flapje gevuld met ananas en een blikje cola. Kosten: wel 30 cordoba, dat is omgerekend € 0,86!! Echt goedkoop! Gisteren in Costa Rica betaalde ik nog 3 dollar voor een blikje cola.
In de lunchroom vroeg ik een glas voor bij de cola, wees de bediende mij op een rietje. Dus ik vroeg haar, hoe dat heette in het Spaans: een pakíeja. Ik had eerder het woord voor luiaard geleerd, maar dat wist ik ff niet. Dus ik zeg tegen haar in het Spaans: hoe heet dat dier dat in bomen leeft en 3 (wijs naar mijn voeten) tenen heeft en niet snel is? Het leek wel een quiz! Ze moesten ff nadenken, toen wisten ze het: een perezoso. Het was wel grappig, want dan herhaalde ik het woord voor rietje, en dan lagen ze weer helemaal in een deuk. Je merkt dat de sfeer al heel anders is als in Costa Rica. Je knoopt veel makkelijker een gesprekje aan, de mensen zijn veel opener. Wat nog wel komisch is om te vertellen, is dat overal nog de kerstversiering hangt, lichtjes en ballen! Dat was in Costa Rica al zo, maar hier ook weer.
Na een half uurtje rijden kwamen we bij de boot aan. Daar moesten we natuurlijk weer wachten. We hebben, denk ik, bijna anderhalf uur gevaren naar Isla Ometepe. Het grappige was, dat de ringtone van de kapitein het liedje van de Titanic is! Om een uur of 5 waren we bij het hotel. Allemaal kleine hutjes aan het strand. We hebben een korte uitleg gekregen over wat er te doen is op het eiland. Ik ga morgen een eilandtour doen. Het is hier ruim 30 graden, met een windje, dus goed smeren!